vrijdag 13 januari 2017

VORM EN VENT




Dagelijks neem je dichters rabiaat de maat,
genadeloos voor wie zich en dus jou niet ontregelen laat,
luid geeuw je van wie dicht zoals dat al eeuwen gaat
en met geen nieuw licht verwart de staat.

Radicaal verander je je leven dan, zet
de bundel met zijn ruggetje op alfabet
en maakt kiekjes voor op internet:
van dochtertjelief verkleed als snoezige
elf van zes, van de poes die met haar
teddybeertje slaapt, de kerstboom die
is opgetuigd voor het behang waartegen
de familie compleet hangt ingelijst,
de tafel die al feestelijk is gedekt,
van al dat ach zo intieme, en van die
oliebol met krent, slechts één minieme,
of – verrek! – vent, is dat je zelfportret?