De Congolese Pathy Tshindele
Kapinga (…) herschrijft de (neo-)koloniale geschiedenis van zijn vaderland met een
serie bijna wellustig geschilderde “koningen” uit heden en verleden. De (…) Mexicaanse
kunstenaar Antonio Vega Macotela verbeeldt (…) in vijf uiterst doeltreffende, efemere
studies het fenomeen uitputting dat zo prominent aanwezig is in een op
roofkapitalisme gestoelde samenleving. De Nederlander Roderick Hietbrink (…) schuwt (…)
het theatrale niet met een volcontinue performance over groepsdruk en pestgedrag.
En de Fransman Jean Hubert laat zien hoe intens een relatie tussen twee mensen
kan stranden. Hubert huurde twee topacteurs in, liet ze de tekst van het
afscheid voorlezen en filmde dat. Inderdaad, zo simpel kan grote kunst zijn.
Bovenstaande is vandaag te lezen in een artikel in NRC
Handelsblad. Het gaat over de open dagen van de Amsterdamse Rijksacademie.
Wat hier geschreven en gedrukt staat
geeft mij de indruk dat er daar wordt lesgegeven door Diederik Stapels aan
Diederik Stapels, in elk geval dat het allemaal veeleer om sociale psychologie met vooraf ingevulde matrixen gaat dan om beeldende kunst. Geen enkele opmerking over, uitleg of indicatie
van beeldende kwaliteiten.
Kennelijk hoeven kunstenaars in
spe zich daar ook niet meer om te bekommeren. Zij dienen zich al lang niet meer
bezig te houden met studies naar de aanschouwing maar met zulke als naar ‘het
fenomeen uitputting in een op roofkapitalisme gestoelde samenleving’ en naar ‘groepsdruk
en pestgedrag’ en relatiebemiddelingsbureauproblemen.
Daardoor kan het bespreken ervan ook net zo simpel zijn: gewoon sociale psychologie van de koude grond.
Daardoor kan het bespreken ervan ook net zo simpel zijn: gewoon sociale psychologie van de koude grond.
